18 Juli - Katherine - Adelaide River - Darwin

….watt een ruring op de camping om half 6 's ochtends….mein lieve. Echte ochtendmensen hier, maar je kan ook overdrijven vonden we. Dus hup er maar uit eten zwemkleding aan en op naar de hotsprings. We waren niet de enige maar het was er wel een stuk rustiger dan de middag ervoor.

Nika en Mees hebben met hun bommetjes de ouderen uit het ene gedeelte van de hotspring verjaagd, zodat die met z'n allen rustig konden wakker worden in het andere gedeelte. Het was weer zalig.

Daarna op weg naar Adelaide River waar we de kinderen jumping cross hadden beloofd. Er zijn wel 5 cruises waar je uit kan kiezen dus aanbod genoeg. Allemaal hadden ze een cruise om 9, 11, 13 en 15 uur. Als we nog een beetje doorjakkerden konden we de cruise van 11 uur halen. Op het nippertje kwamen we aangescheurd, helaas ging de 11 uur cruise niet door volgens Wybe….we moesten wachten tot 13 uur….nou ja…..moeten we hier 2 uren zitten wachten in de bloedhitte? Gelukkig hadden ze nog wat slangen die we konden bekijken en mooie knipselmappen met van de fantastische croc verhalen erin. Blijft ook altijd spannend en spectaculair! Nika en Mees mochten zelfs een python vasthouden! Of dat spannend is……hij was niet giftig maar kon wel bijten….heerlijk…

Het was een leuke cruise, echt leuk! Wybe en ik vonden de cruise die wij jaren geleden gemaakt hadden een heus circus. Dit was toch echt anders, met 2 meiden op een kleine boot (kleiner had echt niet gehoeven want die cross kunnen echt springen hoor…) flinke motor erachter en heerlijk jakkeren over de Adelaide River. Die kan je vergelijken met de Mississippi, zo'n idee, een hele brede bruine rivier die kronkelt door het landschap. Ze gaven aan dat hier in dit kleine stuk rivier tot aan de zee 1000-den zoutwaterkrokodillen leven. Zij zagen er maar 4 of 5 per dag. Diegene die honger hadden kwamen boven drijven of lieten zich zien. We waren nog niet koud ingestapt of de eerste croc meldde zich al, een vrouwtje, die kunnen maximaal 3 a 4 meter lang worden. Vinden wij ook al een hele jongen maar wacht maar totdat zich een mannetje meldt. Nou dat duurde niet lang, daar was Hannibal, 100 jaar oud, a mean big monster! 6 meter lang, ruim 750 kilo. Echt prehistorisch zo'n beest. Ongelooflijk, je wordt er gewoon bang van, schrok me ook rot toen hij het water uitkwam en die enorme bek van hem open deed……my god! De gids wist nog even een sappig verhaal over hem te vertellen: dat ie vorige week een vrouwtje had opgegeten, gewoon dwars doormidden….ze heeft nog geprobeerd tegen te strubbelen en dat kon je ook zien, ze had een schub eraf gebeten maar dat was dan ook echt alles. Het vrouwtje heeft het niet overleefd. Blijkt dat Hannibal 30 vrouwtjes heeft dus 1 tje meer of minder zou hem niet erg veel uitmaken.

Omdat de gids ons nog iets bijzonders wilde laten zien, raasden we de rivier over, machtig! Wel in het achterhoofd dat er niets met deze boot moest gebeuren. Zoals wij nog wel eens stil willen blijven liggen met de boot van Hans en Engelien op de Stienservaart, dat wil je nu niet…dus maar gauw aan iets anders denken. Aangekomen bleek dat ze ons het nest van kleine krokodillen wilde laten zien, dat schijnt bijzonder te zijn want die worden normaal altijd heel goed verstopt. Vooral omdat een krokodillennest heel misschien 1 overlever heeft, ze hebben zoveel vijanden, namelijk grotere soortgenoten, roofvogels en barramundi vis. Wat de eerste betreft, een mannetje eet eigenlijk de kleintjes op uit voorzorg, Dan hoeft hij later zijn territorium niet te verdedigen wanneer er uit zo'n nest mannetjes voortkomen….hoe bedoel je vooruitziende blik?

Voordat we het nest te zien kregen gaf de gids aan dat we echt alles binnen boord moesten houden want de moeder was super agressief. De vorige keer heeft ze de boot een paar keer geramd! De moeder waakt over haar hatchlings ruim 3 maanden en dan moeten ze het zelf doen, zien te overleven in deze wrede krokodillenwereld, want schatjes zijn het zeker niet. Op de terugweg hebben we nog wat roofvogels gevoerd, echt prachtige beesten, en zo dichtbij. Mees riep uit: Mama het lijkt hier wel een circus, alleen staan we er middenin! Dat klopt een circus waarbij jezelf in de ring staat, net als de circusdirecteur, zo voelt dat!

Later bleek dat we de cruise van 13 uur hadden gemaakt….we zijn volledig blind langs de tijdzone gereden en leefden nog in de WA timezone, wat inhoudt dat we 1,5 uur achterliepen…..dat verklaart een heleboel!

Op weg naar Darwin zijn we naar de camping gereden die het dichts bij de stad ligt. En dat hebben we geweten, we staan namelijk met onze camper naast de Stuart Highway (en deze is hier 4-baans..) naast de Darwin Airport en naast de RAAF base (of te wel Royal Australian Air Force)….dus niet alleen auto's, vrachtwagens en vliegtuigen bepalen hier het geluid, ook de F16's. Het is zo'n contrast met de afgelopen 3 weken dat we er eigenlijk enorm om moeten lachen. Nika heeft er nog even een filmpje van gemaakt….

Omdat op zondag markers zijn op Mindle Beach zijn we daar naartoe gereden, kregen de tip van de gids op de boot. En inderdaad het was erg leuk en erg lekker, allemaal etenskraampjes van Vietnamees, Sri Lankees, Japans, Chinees, Mexicaan, Grieks. Dus iedereen kon uitzoeken wat ie wilde eten. Mees heeft eindelijk de springrolls geprobeerd en saté, en vond het lekker! Weer een stap gezet, hij leert het wel, duurt alleen wat langer. Om 6 uur gaat hier de zon onder dus met z'n allen (maar dan ook echt met z'n allen…..1000-den dus) naar het strand om de zon te zien dalen. Wij vonden het leuker om de andere kant op te kijken, namelijk gewoon naar de mensen.