10 en 11 Juli Broome - Cable Beach

7 uur vertrokken uit Eighty Miles Beach voor de laatste paar honderd km. We hadden een paar dagen Broome ingeroosterd. Even lekker de camper laten staan.

De dirtroad hebben we op aanraden van de Australische tipgever met een verhoogde snelheid genomen en verhip het werkt. Weten we dat ook voor de volgende keer…helaas wel een kangaroo geraakt….zijn staart. Hij bleef niet liggen dus we hopen dat hij het red. Dat het m zeer deed konden we horen aan zijn gil. Je hebt het gewoon niet in de gaten op het moment dat je ze ziet staan ze al voor je auto, ongelooflijk wat zijn die beesten snel zeg…We hopen maar dat het hier bij blijft.

Broome is weer een echte stad na al die kleine nederzettinkjes die we de afgelopen 10 dagen gehad hebben. Met maar liefst 11.000 inwoners is dit parelstadje het grootste plaatsje van het noordwesten. We wilden graag naar Cable Beach wat ten noorden van Broome ligt - 5 km. Hier heb je een prachtig mooi strand en 3 campings. Maar ook dit is een echt toeristenparadijs….namelijk alles zat vol. Het is nog steeds vakantie en dat merken we. Dus na 3 campings bezocht te hebben keerden we weer terug naar de eerste, die had namelijk nog unpowered sites, dat moesten we maar doen, maar na 2 nachten geen elektriciteit moesten we toch wel even wat gaan uitvinden. Bij binnenkomst werden we weer begroet: back again? Tjsa, moest maar wel, van hieruit kunnen we dan kijken of er iets anders vrijkomt, anders hebben we niets. Maar de medewerker van Cable Beach Caravan Park was zo vriendelijk om op zijn fiets te stappen en even te kijken of hij er ook een powered site van kon maken..en ja hoor! Dat lukte! De plek was klein (heel klein maar what thé heck) en we konden aan het stroom….

De buren daarentegen waren iets minder blij met zo'n joekel van een camper voor hun neus. De achterbuurman had zelfs even wat meer ruimte gepakt zodat het voor ons aardig toveren werd om de camper een goede plek te geven. Maar ze wilden wel even meedenken en kijken en zagen toch nog wat vrije plaatsen die we wellicht konden nemen. Maar bij navraag waren deze toch al vergeven.

De camper lieten we 's middags voor wat ie was en we namen de bus naar de stad. We moesten nodig inslaan en dat hebben we gedaan….we sjokten met al onze boodschappen weer terug naar de bus. Dus een bezoekje aan de stad hebben we maar niet gedaan met 20 kilo op de rug en 10 in de handen…

Even lekker nog naar het stand terrasje pakken en genieten van de zonsondergang…aii….dat dachten er nog veel meer, dus er was geen plaats meer. Dan maar eerste rang zitten, namelijk gewoon op het strand!

De volgende dag moesten we nog even uitknobbelen waar we de wedstrijd der wedstrijden wilden zien, aangezien het behoorlijk druk was vroegen we ons af of er nog wel een hotel/resort/appartement beschikbaar was voor 1 nacht. Dus de bus in en op naar het visitors center, wat vlakbij thé markets en China Town ligt. Daar kregen we de gouden tip: Drivers Tavern - bar nabij onze camping - liet de wedstrijd live zien en was tot 04.30 uur open! Wij helemaal blij! Doen we dat! Daarna nog heerlijk over The Markets geslenterd waar allemaal leuke kraampjes stonden met souvenirs, mooie sieraden, lekker eten en heerlijke frozen fruit icecreams. Voor de avond hebben Wybe en ik een bak Thais meegenomen, was blijkbaar in trek want we hadden de laatste restjes. 's Middags heerlijk naar het strand, de zee in, en hier zijn we bijna niet meer uitgekomen. De zeetemperatuur is 20 graden en er zijn heerlijke golven, dus vervelen doe je hier niet. Nika en Mees waren er ook niet uit te slaan, maar omdat er zo'n sterke stroming staat is het echt wel oppassen. En niet alleen voor de stroming ook voor de surfboards…

De echte cracks mogen een paar 100 meter verder op surfen, machtig gezicht. Alle surfers in opleiding doen dat tussen de zwemmers.

Na zonsondergang zijn we naar de camper gelopen die we ondertussen op een andere plek hadden neergezet. Ruimer en dicht bij de ablution blocks (ik wist echt niet wat dat waren….gewoon sanitair ruimtes….tja…zo leren weer eens wat).

Vroeg op bed want om half 2 zou de wekker weer gaan..

In het oranje liepen we van de camping naar de bar, vol in spanning, helemaal blij en met een lijf vol adrenaline….laat die Spanjaarden maar komen, we lusten ze rauw!!!! Maar toen…..dat geloof je gewoon niet….hadden we ook niet kunnen voorzien…..mochten we niet naar binnen…..nee echt! Regulations, children are not allowed in a bar….K….T…

Nooit bij nagedacht, dat is natuurlijk ook zo, en tja die Oranjegekte die we in Nederland kennen daar snappen ze hier natuurlijk helemaal niets van, ik denk dat we in Nederland echt wel binnen waren gekomen…

Hier dus niet, ook niet na onze smeekbede, de zielige ogen van de kinderen, het oranje tenue….het mocht niet baten. Buiten door de ramen kijken mocht ook niet zei de uitsmijter, maar daar hadden we toch echt schijt aan. Gelukkig is het een typische sportbar met wel 4 grote tv-schermen zodat je vanuit elke hoek van de bar een blik kunt werpen en zo ook buiten. Dus daar zagen we op het richeltje van de veranda met zijn vieren de wedstrijd te bekijken. Af en toe kregen we wat gezelschap van een Amerikaan en een half Spaanse die met ons meekeken omdat zij ook niet meer de bar inkwamen. En binnen zaten allemaal oranjefans (Nederlanders) de wedstrijd aan te moedigen. Dat het een drege wedstrijd zou worden hadden we wel verwacht, maar een verlenging…pffff. En wat een deceptie! Toen we terugliepen moesten we het een en ander even relativeren, en dat hebben we ook gedaan….gelukkig hebben we geen duur ressort geboekt!