Cable Beach
13 Juli Broome - Cable Beach
En weer een prachtige dag!
Vroeg naar het strand om te genieten van de golven, de zee, de zon….
Het was weer heerlijk.
Toen het rond 12-en erg heet werd hebben we lekker gepicknickt boven op de duinen in de wind in de schaduw. Er gaat hier bijna geen dag voorbij of we eten niet iets warms tussen de middag. Daarna op weg naar de shopping mall zodat we de camper weer konden volgooien met diesel en etenswaren. Daarna op verkenning door China Town, allemaal leuke winkeltjes met vriendelijke mensen.
Bij een cafe even een pitstop gemaakt en ons volgepropt met muffins, cake en nog iets heerlijks waarvan ik niet meer weet hoe het heet….maar het waren gedroogde vruchten en noten bijelkaar gehouden door karamel aan de bovenkant en chocola aan de onderkant….
Eigenlijk wilden we de kinderen nog een springroll laten proeven maar alle restaurantjes waren nog gesloten. Houden ze tegoed in Adelaide, hopelijk gaan we dan weer naar die geweldige Vietnamees!
Op de camping gingen Nika en Mees het zwembad verkennen wat tot 6 uur open is. Wybe en ik keken even naar de route die we nog voor de boeg hebben en kregen nog wat tips van onze Ozzie buren. Bij Fitzeroy Crossings moesten we kamperen bij thé Lodge, that one is save….hoezo save….Wybe en ik keken elkaar aan maar hebben maar niets gevraagd….alles weten maakt immers ook niet gelukkig toch?
Malcolm Douglas Wildlife Park
we zijn in het Crocodile Park geweest(12juli).
het was in Broome, waar we nu ook zijn.
het was vet cool, dus ga ik er nu wat over vertellen.
het was niet zo ver rijden vanaf de camping Cable Beach.
toen we naar binnen gingen moesten we door een krokodillen bek heen!!!!!
met tanden!!!!!
en toen we binnen waren gingen we eerst door een winkeltje heen, en toen waren we in het krokodillen park.
we gingen eerst even zelf kijken, en om 15.00 werden de krokodillen gevoerd( wat wij natuurlijk niet wouden missen!).
toen we zelf gingen kijken kwamen we vogels tegen die je praatte( net zoals een papegaai maarden anders).
dus wj zeiden zo tegen hun: Hello.
en hun zeiden terug: Hello.
en wij zeiden wat anders, maar hun zeiden de heldentijd: Hello!
en na een paar minuten waren wij wel naar die vogels uitteken.
dus gingen we verder. naar een ander dier.
en dat was een heel raar dier met een hoorn op zijn hoofd en kalkoenen hangers aan zijn keel en blauw in hun vleugels+ zwart.
hij was heel cool maar niet zo bijzonder als die Hello vogels.
dus gingen we verder naar hele andere krokodillen.
the American Alligators.
die waren veel anders als de eerste krokodillen(die mensen niet zo snel aanvallen).
en die zagen er ook heel anders uit.
maar we moesten wel even door voordat we alles hadden gezien voor 15.00.
dus gingen we naar de Fresh water crocodils.
die waren ook heel cool!!!
en later gingen we naar de Dingo's!!!!
die waren vet schattig!!!!!
van die zielige hoofdjes ooooh zo schattig!
en er waren 4 hokken met in elk hok 2 Dingo's.
en toen was het 14.50, dus gingen we naar het begin.
maar we waren er wel heel snel dus hebben we nog even gekeken wat de meneer had gedaan met de kleine krokodil.
en die mocht iedereen die erbij stond vast houden!!!!
dus mochten Mees, mama en ik hem vast houden!!!
het voelde heel vies!!!
maar wel cool om dat vast te houden hoor!!
en toen moest iedereen gaan zitten want de krokodillen werden gevoerd.
en de krokodillen kregen: fish
hele groote vissen!
en toen die gevoerd waren gingen we naar de American crocodils.
die hadden wat kleinere etens dingen( geen vis dus).
en later ginger we nog allemaal andere krokodillen voeren.
en toen was het afgelopen.
toen gingen we nog even verder kijken, en toen weer terug lopen.
maar Mees wou nog even bij de Hello vogels kijken.
dus gingen we daar nog even naar toe
en ik deed iets met mij vingers waar door de vogel ging dansen.
heen en weer en allemaal trucjes echt cool!!!!
en toen was het afgelopen en gingen we nog heel even naar het winkeltje, en daar hadden we nog even rond gekeken, en Mees had een ketting met een krokodillen hand gekocht.
en toen was het echt afgelopen
NIKA
Cable Beach - Broome
Even snel een verhaaltje voor ik het bedje induik.
Gisteren toch op de valreep de wedstrijd der wedstrijden gezien. We wilden een hotel boeken en zijn daarvoor naar het visitors centre geweest om te informeren. Bijna alles zit hier vol. Gelukkig kwam de tip: bij Drivers Tavern wordt de wedstrijd live uitgezonden om 2.30 uur. YES! helemaal blij, dus vroeg op bed wekker gezet om 1.30 en op weg naar de kroeg gelopen met zijn vieren. Maar ja wat bleek, er mochten geen kinderen naar binnen. Ook niet na onze smeekbede, oranje t-shirts, ballen en beesies het mocht niet baten! REGULATIONS!
Dan doen we het anders, gelukkig hingen er zoveel tv's dat we vanaf buiten alles mooi konden volgen vanaf de veranda. Maar wat een deceptie! En dat gold niet alleen voor de weigering om naar binnen te mogen. Ook de wedstrijd is niet dat geworden wat we allemaal gehoopt hadden. Gelukkig hebben we hiervoor niet een dure hotelkamer geboekt! Zo hebben we alles maar weer wat gerelativeerd... en we zijn het alweer bijna kwijt! Ben benieuwd hoe Harold en Anita het in Spanje hebben!
tot morgen en lekker koese allemaal,
Wybe, Nicole, Nika en Mees
Broome // Cable Beach
10 en 11 Juli Broome - Cable Beach
7 uur vertrokken uit Eighty Miles Beach voor de laatste paar honderd km. We hadden een paar dagen Broome ingeroosterd. Even lekker de camper laten staan.
De dirtroad hebben we op aanraden van de Australische tipgever met een verhoogde snelheid genomen en verhip het werkt. Weten we dat ook voor de volgende keer…helaas wel een kangaroo geraakt….zijn staart. Hij bleef niet liggen dus we hopen dat hij het red. Dat het m zeer deed konden we horen aan zijn gil. Je hebt het gewoon niet in de gaten op het moment dat je ze ziet staan ze al voor je auto, ongelooflijk wat zijn die beesten snel zeg…We hopen maar dat het hier bij blijft.
Broome is weer een echte stad na al die kleine nederzettinkjes die we de afgelopen 10 dagen gehad hebben. Met maar liefst 11.000 inwoners is dit parelstadje het grootste plaatsje van het noordwesten. We wilden graag naar Cable Beach wat ten noorden van Broome ligt - 5 km. Hier heb je een prachtig mooi strand en 3 campings. Maar ook dit is een echt toeristenparadijs….namelijk alles zat vol. Het is nog steeds vakantie en dat merken we. Dus na 3 campings bezocht te hebben keerden we weer terug naar de eerste, die had namelijk nog unpowered sites, dat moesten we maar doen, maar na 2 nachten geen elektriciteit moesten we toch wel even wat gaan uitvinden. Bij binnenkomst werden we weer begroet: back again? Tjsa, moest maar wel, van hieruit kunnen we dan kijken of er iets anders vrijkomt, anders hebben we niets. Maar de medewerker van Cable Beach Caravan Park was zo vriendelijk om op zijn fiets te stappen en even te kijken of hij er ook een powered site van kon maken..en ja hoor! Dat lukte! De plek was klein (heel klein maar what thé heck) en we konden aan het stroom….
De buren daarentegen waren iets minder blij met zo'n joekel van een camper voor hun neus. De achterbuurman had zelfs even wat meer ruimte gepakt zodat het voor ons aardig toveren werd om de camper een goede plek te geven. Maar ze wilden wel even meedenken en kijken en zagen toch nog wat vrije plaatsen die we wellicht konden nemen. Maar bij navraag waren deze toch al vergeven.
De camper lieten we 's middags voor wat ie was en we namen de bus naar de stad. We moesten nodig inslaan en dat hebben we gedaan….we sjokten met al onze boodschappen weer terug naar de bus. Dus een bezoekje aan de stad hebben we maar niet gedaan met 20 kilo op de rug en 10 in de handen…
Even lekker nog naar het stand terrasje pakken en genieten van de zonsondergang…aii….dat dachten er nog veel meer, dus er was geen plaats meer. Dan maar eerste rang zitten, namelijk gewoon op het strand!
De volgende dag moesten we nog even uitknobbelen waar we de wedstrijd der wedstrijden wilden zien, aangezien het behoorlijk druk was vroegen we ons af of er nog wel een hotel/resort/appartement beschikbaar was voor 1 nacht. Dus de bus in en op naar het visitors center, wat vlakbij thé markets en China Town ligt. Daar kregen we de gouden tip: Drivers Tavern - bar nabij onze camping - liet de wedstrijd live zien en was tot 04.30 uur open! Wij helemaal blij! Doen we dat! Daarna nog heerlijk over The Markets geslenterd waar allemaal leuke kraampjes stonden met souvenirs, mooie sieraden, lekker eten en heerlijke frozen fruit icecreams. Voor de avond hebben Wybe en ik een bak Thais meegenomen, was blijkbaar in trek want we hadden de laatste restjes. 's Middags heerlijk naar het strand, de zee in, en hier zijn we bijna niet meer uitgekomen. De zeetemperatuur is 20 graden en er zijn heerlijke golven, dus vervelen doe je hier niet. Nika en Mees waren er ook niet uit te slaan, maar omdat er zo'n sterke stroming staat is het echt wel oppassen. En niet alleen voor de stroming ook voor de surfboards…
De echte cracks mogen een paar 100 meter verder op surfen, machtig gezicht. Alle surfers in opleiding doen dat tussen de zwemmers.
Na zonsondergang zijn we naar de camper gelopen die we ondertussen op een andere plek hadden neergezet. Ruimer en dicht bij de ablution blocks (ik wist echt niet wat dat waren….gewoon sanitair ruimtes….tja…zo leren weer eens wat).
Vroeg op bed want om half 2 zou de wekker weer gaan..
In het oranje liepen we van de camping naar de bar, vol in spanning, helemaal blij en met een lijf vol adrenaline….laat die Spanjaarden maar komen, we lusten ze rauw!!!! Maar toen…..dat geloof je gewoon niet….hadden we ook niet kunnen voorzien…..mochten we niet naar binnen…..nee echt! Regulations, children are not allowed in a bar….K….T…
Nooit bij nagedacht, dat is natuurlijk ook zo, en tja die Oranjegekte die we in Nederland kennen daar snappen ze hier natuurlijk helemaal niets van, ik denk dat we in Nederland echt wel binnen waren gekomen…
Hier dus niet, ook niet na onze smeekbede, de zielige ogen van de kinderen, het oranje tenue….het mocht niet baten. Buiten door de ramen kijken mocht ook niet zei de uitsmijter, maar daar hadden we toch echt schijt aan. Gelukkig is het een typische sportbar met wel 4 grote tv-schermen zodat je vanuit elke hoek van de bar een blik kunt werpen en zo ook buiten. Dus daar zagen we op het richeltje van de veranda met zijn vieren de wedstrijd te bekijken. Af en toe kregen we wat gezelschap van een Amerikaan en een half Spaanse die met ons meekeken omdat zij ook niet meer de bar inkwamen. En binnen zaten allemaal oranjefans (Nederlanders) de wedstrijd aan te moedigen. Dat het een drege wedstrijd zou worden hadden we wel verwacht, maar een verlenging…pffff. En wat een deceptie! Toen we terugliepen moesten we het een en ander even relativeren, en dat hebben we ook gedaan….gelukkig hebben we geen duur ressort geboekt!
Eighty Miles Beach
9 juli
Dales Gorge naar Eighty Miles Beach
Weer een flinke tippel voor de boeg. Maar heerlijk reisweer, bewolkt. En vannacht regen gehad. De lekkage opgedweild in de camper en off we go…
We werden verrast door een heuse dingo onderweg.
Daar remmen we even voor af….Geweldig om te zien, en dat vond de dingo ook want hij was ook nieuwsgierig naar ons. Liep met de camper mee en was zo slim om steeds aan de andere kant te verschijnen waar het fototoestel net niet uit het raam hing. Want tja hij ziet er wel schattig uit, maar we durfden toch niet meteen met z'n allen de camper uit te springen. Ontzag houden we voor de wilde dieren!
Het landschap veranderde naarmate we dichter bij Port Hedland kwamen. Van de prachtige rode rotsformaties naar plat landschap met her en der termietennesten.
Onderweg even een opstopping gehad in de vorm van exceptional road transport. Of dat exceptional was zeg. We werden aan de kant van de weg gemaand, en daar moesten we wachten tot het konvooi aan zou komen. Daarna moesten we een parkeerplaats oprijden om deze gevaartes voorbij te rijden. Nou zoiets heb je nog nooit gezien..(althans wij niet). Complete bruggen werden vervoerd over de weg. Eentje werd door 2 vrachtwagens getrokken en daarachter zat er nog een te duwen….awsome….
Toen we Port Hedland naderden waren we blij dat we de route door de Pilbara genomen hadden. HIer is echt niet zoveel te beleven, het zijn industrie steden net als Karratha een paar honderd km zuidwestelijker. Dus op naar Eighty Miles Beach wat niet meer zover was. Bij deze afslag aangekomen hadden we 9km dirt road. En dat is een kunst hoor met deze camper, alles stuitert op en neer en heen en weer. Een luik wat aan de onderkant van de camper zat is niet meer, nu hadden we al gezien dat deze door onze voorgangers al vast was getaped met duce tape dus erg schuldig voelden we ons niet. Bij de receptie aangekomen kregen we te horen dat er geen powered sites meer waren, helaas, maar de accu is na zo'n rit wel weer helemaal vol en we houden alleen de koelkast aan. Onze camper is niet uitgerust voor een generator, maar dat is voor een volgende trip wel het uitzoeken waard. Daarna werden we nog aangesproken door Australiers die ons op de dit road in hadden gehaald, hij gaf ons de tip om voor de terugreis deze weg met een gangetje van 50-60 km te doen, dan heb je voldoende vaart en rammelt en trilt het lang zo erg niet. Wybe en ik hebben inmiddels wel door dat de Ozzies alles behalve uit hun nek kletsen dus we namen zijn goede raad en en zouden deze de volgende dag uit gaan proberen op onze vervolgreis.
Toch nog even terugkomend op Eighty Miles Beach, dat is ook zo'n paradijs in thé middel of nowhere, alleen maar strand en zee, zover je kan kijken….
En een beauty's van schelpen, hele tassen vol hebben we al, de een nog mooier dan de ander. Je moet ons eens zien, of beter gezegd, horen op het strand als wij bezig zijn. OOOOOHHHH moet je deze kijken, NEEEEEEE deze is nog mooier, WAAAAUUUUW mama, papa kijk deze eens. De zee is heerlijk warm, maar is waarschijnlijk ook onderdeel van de naam Eighty Miles Beach; het duurt wel 80 mijl voordat je het water tot aan je navel krijgt…
Heel veel vissers staan hier de zee leeg te halen met catfish, kleine haaitjes en noem maar op. Het is hier echt het walhalla voor a real fisherman! Met je 4WD het strand op spullen neerzetten en vissen maar.
Bij de receptie/shop hebben we nog even een ijsje gehaald en gevraagd wie er de tegenstander zou gaan worden van Nederland. En die vrouw met een grote lach op haar gezicht: SPAIN….en wij met z'n vieren in koor: HUH SPAIN, NOOOOOO, how is that possible? Yes, yes she said, I know for sure it is Spain dears!
Nou ja wij weer in alle staten natuurlijk en op naar de camper voor a good night sleep…..
Eighty Miles Beach
to be continues....
we zijn te verbijsterd dat we eindelijk zelf verbinding hebben! Aangekomen in Broome momenteel 10 juli 13.00 uur en gelukkig het laatste plekje op de camping Cable Beach Caravan Park kunnen bemachtigen. Zometeen de stad in en China Town bewonderen en boodschappen doen...
Dales Gorge
Dales Gorge
we waren vroeg vertrokken van Tom Price, omdat we naar een andere camping gingen.
we waren er ongeveer 9.30.
dus gingen we een Betch verdienen, door 6km te lopen. we zijn langs dit gelopen: Circular Pool, Three ways look out& Fortescuefalls.
6 km lijkt helemaal niet veel maar als er overal rotsen stenen en zo liggen lijkt het wel 11km(vond ik dan).
we gingen dus eerst naar beneden met allemaal traprotsen. en er lagen allemaal stenen en rotsen waar je langs moest, en opeens staat er een ijzeren ladder trap voor je neus.
dus gingen we daar maar af.
en toen we van de ladder af waren lagen er nog een paar stenen en verder was het gewoon plat steen.
dus daar gingen langs en kwamen we uit bij een Jungle Book stuk(hoe Mees dat noemde).
het was wel heel mooi maar we gingen maar verder.
en uiteindelijk kwamen we bij de rivier waar we naar toe wouden.
Mees en ik wouden er in maar het was heel KOUD!!!!!
en we zaten op een steen die heel glad was, en je raad het vast al: Mees gleed er in, maar gelukkig lag er nog een steen!
en Mees zei: KOUD!
en ik zei: pak mijn hand maar
nee zei Mees papa moet het doen!
en papa zei: nee Nika helpt je maar.
en toen Mees er eindelijk uit was kwam papa naar ons toe.
en wij zeiden: het is nu te laat!!!!!
dus Mees was er wel uit gekomen.
en we gingen nu verder naar de andere rivier.
dat was wel heel even lopen, maar we waren er wel gekomen!
het was een hele mooie waterval!!!
Met allemaal stenen er tussen.
dus we hadden daar heel veel mooie foto's gemaakt.
en ook van ons vieren!!!!
en Mees en ik hadden een mini waterval gemaakt!
maar die was heel snel kapot.
omdat er geen water meer was!!!
en later stonden we op de trap van rotsen.
die heel ver van elkaar af stonden, dus was ik wel na 3 treden moe!!!
maar we moesten heel veel treden.
maar eindelijk waren we boven!!!
Mees en ik heeeeel moe!
dus gingen we even een koekje eten, en water drinken!
en toen gingen we terug naar de camper.
en toen kwamen we een meneer tegen die uit Nederland kwam maar in Australia woonde.
dus vroeg hij: we're come jullie form?
Holland zeiden wij
en hij ging in het Nederlands praten tegen ons.
en hij vertelde dat hij in de 2e wereld oorlog was toen hij 6 was.
en hoe hij woonde in Nederland.
hij vroeg aan ons wie er had gewonnen van Spanje-Duitsland.
maar dat wisten wij ook niet(dus willen jullie even zeggen in de reactie's hoeveel ze hebben gespeeld?).
maar we hebben wel even gezegd dat Nederland in de finale stond!
en dat vond hij heel goed van Nederland.
en even later gingen we naar de receptie. om onze batch op te halen.
maar Mees en ik moesten eerst iets inleveren dat we hadden gekregen.
maar later hadden we dat ook gedaan, en kregen we een batch.
daar op stond Karijini Junior Ranger!
Nika
Vandaag maar een klein ritje gedaan, een slordige 100 km, om aan te komen op een camping (nou ja camping) zonder stroom en zonder water. Gelukkig staan we hier maar een nacht, want om nu te zeggen dat hier wat doen is, nee!
Vanaf 10.00 uur zijn we bush in getrokken en na een fikse afdaling aangekomen in een gorge, zoals ze dat hier noemen. Gelukkig waren we wat vroeg, zodat we in alle rust, nou ja Nicole, foto's hebben kunnen nemen. Vervolgens is er nog een stevig stuk gelopen, via allerlei hindernissen, om bij de watervallen te komen.
Uiteindelijk moest de afdaling ook weer teniet worden gedaan en de pijp was aardig leeg toen we weer bij de camper waren aangekomen.
Maar een stevige maaltijd doet wonderen en 's middags hebben we hier inde buurt het visitor center bewonderd. De geschiedenis van dit gebied wordt daar in tijd fases beschreven, zeer de moeite waard.
Inmiddels is het begonnen te regenen…jawel (Vanochtend hadden we gehoord dat de weg tussen Broome en Fitzroicrossing (Flying docters Marlies?) afgesloten was vanwege de grote hoeveelheid regen, laten wij daar nu net langs moeten?!) en nadat we onder primitieve omstandigheden ons eten hebben gemaakt, blijkt dat die oude camper van ons zo lek is als een mandje!
Dat wordt een lange nacht, maar gelukkig is het gestopt met regenen. Maar hopen dat het droog blijft/
Morgen gaan we terug naar de kust, er wachten ons weer een slordige 600 km!
Tom Price en....NL in de finale!!!!!
7 Juli 2010 Tom Price
Onwetend op weg naar Tom Price…
Onwetend….ja….onwetend…..Hans zijn telefoon ligt op de bodem van de Kleatsefeart, Engelien haar telefoon waarschijnlijk ook….en wij weten nog steeds niet hoe Nederland gespeeld heeft….
We konden het niet opbrengen om te kijken of er om half 3 's nachts de pub nog open was met deze afstand voor de boeg!
Dus vol in spanning zijn we van Coral Bay naar Tom Price gereden.
En steeds geen netwerk….bleu
Eindelijk hadden we weer bereik bij Paraboduur…een mijnstadje in thé Outback of Australia. Daar zagen we een grote mast staan en het werkte gelukkig! Dus Allard snel een sms gestuurd om te kijken of we met resultaat vannacht weer in onze oranje t-shirts hebben geslapen….De avond ervoor hebben we heerlijk genoten van het happy hour bij Ningaloo Reef Resort. Net zoals alle andere campinggasten en onze Belgische vrienden die waarschijnlijk wel de wedstrijd wilden gaan kijken. Om een beetje in de sfeer te komen heeft het de barstaff wat socceroo vlaggen en shawls uitgedeeld (tja ze hadden ze nu niet meer nodig maar wij des te meer). We werden dan ook aangemoedigd met: Go Holland, fuck thé Germans…oké dan, maar eerst de wedstrijd tegen Uruguay. En dat is al spannend genoeg. Maar finale? We hadden een sms ontvangen van Allard, en we durfden niet te kijken…oei wat spannend is dat zeg. Jullie hebben het spannend voor de tv maar wat dacht je van ons….
YES, het goede bericht is doorgekomen, gillend op de Highway op weg naar Tom Price, hoogste stadje van Australie, namelijk 2500 m boven de zeespiegel.
In het stadje zelf, even lekker boodschappen gedaan, na een paar dagen van die heerlijke kleine vooroorlogse supermarkten konden we ons weer even te buiten gaan in zo'n echte grote jongen! En dat hebben we ook gedaan. Bij het Visitor's Centre werden we met Nederlands aangesproken, we waren op zoek naar de camping en konden die niet vinden. En dat is zo heerlijk hier, iedereen neemt de tijd voor je, en is vriendelijk! Op weg naar Tom Price Caravan Park tezamen met een plattegrond. En het was zo gevonden, naast Mount Nameless, de aboriginal naam houden jullie nog even tegoed, is niet zo makkelijk te onthouden. Prachtige vergezichten en een swimmingpool. Daar gingen Nika en Mees natuurlijk meteen gebruik van maken, zodat wij even lekker konden ontspannen met een wijn, crackers en de cocketoos die om ons heen hipten. Van die prachtige roze exemplaren, een mannetje en een vrouwtje, waarbij het mannetje uiteraard er fantastisch uitzag…
Op tijd naar bed, want de volgende dag gaan we de bush in!